Tag Archieven | verkering

Dit is tien maanden moederschap: ruzie, ruzie en nog eens ruzie

‘Wat wil jij dan?’ Mijn stem slaat over. ‘Niet zoveel ruzie meer.’ Zijn ogen zoeken voorzichtig de mijne. ‘En jij?’ ‘Me meer verbonden voelen met jou.’ Mijn tranen trekken voor de zoveelste keer natte sporen over mijn wangen. ‘Dan willen we dus eigenlijk hetzelfde’. Scherpe conclusies trekken is ie goed in, de man van mijn […]

DIT is één jaar getrouwd: zijn geloftes in de praktijk gebracht

‘Ik ga je niet beloven dat ik jou gelukkig ga maken. Maar ik ga je beloven dat ik zal blijven doen wat ik afgelopen drie jaar heb gedaan. Jou helpen je eigen geluk te vinden.’ Daar stond ie, morgen precies een jaar geleden. Mijn verkering. In zijn scherp gesneden pak, microfoon losjes in de handen en […]

DIT is drie maanden moederschap: mijn oordelen zijn terug van verlof

Schrijven deed ik afgelopen drie maanden tussen de babybedrijven door. In het donker na de nachtvoeding probeerde ik de dansende zinnen door mijn hoofd te vangen in warrige notities welke ik overdag tijdens het voeden met één hand verder uitwerkte. Omdat mijn postpartum verlof vijf weken langer dan gemiddeld is door aappie’s vroege komst, begon […]

DIT is de angst om hem te verliezen

’s Nachts komen de angsten. Ik denk omdat het avond en donker was toen ik beviel twee weken geleden, en met het vallen van elke avond de pijn, het strijden en de spanning zich weer meester maken van mijn lijf. Sowieso opereert mijn donderwolk graag in het donker, omdat dan alles al enger en erger […]

DIT is papa is bij je

Ik hoor het vorige week dinsdagochtend voor het eerst, als ik wazig van de pijn en morfine vanuit m’n bed probeer mee te kijken hoe de man van m’n leven met een routine in z’n handelen verzorgt, alsof hij al dagen niet anders doet. “Papa is bij je”, zegt hij repeterend, bij ieder huiltje, kreuntje […]

DIT is achter de donderwolk schijnt de zon

‘Belachelijk. Zegt ie niet eens goedemorgen terug. Met die rare vliegende schotel op zijn hoofd.’ Ik kijk naar de zestiger naast me. Hij heeft Huub en mij zojuist ingehaald op de meest iele benen die ik ooit onder een mannenlijf boven de anderhalf jaar oud heb gezien en doelt op de man met hond aan de […]

DIT is lezer-epistel #1 mede mogelijk gemaakt door de ekster en de spar

Ik staar uit het raam van mijn schrijfhuis naar de effenblauwe lucht. In de spar twee tuinen verderop zit een ekster op de top parmantig voor zich uit te kijken. Hij lijkt niets te zoeken. Ik wel. Ik ben mijn schrijven kwijtgeraakt namelijk. En dus zoek ik de modus waarin één enkele zin, een simpele […]

DIT is alles wat ik wil

Het is maandag en ik kijk naar de docu ‘alles wat we wilden’. Het gaat over jongeren van mijn generatie die in deze tijd vol van verwachtingen, mogelijkheden en het nastreven van hun eigen geluk zichzelf kwijtraken in angsten, depressies en andere psychische pijnlijkheden. De documentairemaakster stelt op een zeker moment de directe vraag: ‘maar […]

DIT zijn mijn inzichten over rouw die ik heb opgeslurpt – blog 3 – vertrouwen

Na het verlies van een van mijn dierbaarste vriendinnetjes blog ik voor Psychologie Magazine over het daaropvolgende ‘rollercoaster-rouwproces’ . Na de verdomde verwachtingen van blog één, het voelen van het verlies in blog twee, deze week aandacht voor het thema ‘vertrouwen’. Want dat bleek voor mij onmisbaar. Blog drie: vertrouwen Mijn derde blog voor Psychologie […]

DIT is twee jaar, drie maanden en twee dagen verkering

Verkering en ik hebben een zaterdagochtend-vergadering. Serious shit. Iedere week weer. Ontstaan op de ochtend na date één wat toevallig een zaterdag bleek (ik ga even snel voorbij aan het feit dat verkering en ik na één date dus al samen wakker werden). Op onze zaterdagochtend-vergadering bespreken we alles wat er speelt en wat we […]