Tag Archieven | Rouwen
Dit is zes maanden moederschap: hallo hossende emoties op gekke plekken
Zes maanden lang heb ik mezelf verteld ‘maar hij heeft het gered en dat is het belangrijkst.’ Ik verpakte mijn bewogen bevalling in die éne samenvattende zin. Vooropgesteld: dat klopt inderdaad. Na een we-waren-maar-net-op-tijd slechte start krabbelde dat aappie van ons snel overeind en ging alle dokters verbazen met de snelle stappen die hij zette. […]
Deze stilte is de mooiste
‘Ik ook van jou-hou. Ik ook van jou’. Guus Meeuwis schalt door de bescheiden speakers van mijn laptop. Het voelt alsof de blaadjes aan de boom buiten mijn schrijfhuis zich ineens even stilhouden in de zachte zomerbries. De vogels die vaak overvliegen en waar Huub zo doelloos tegen blijft blaffen, op hun tak blijven zitten. […]
DIT is nu, juist nu
Nu je niet meer dagelijks in mijn gedachten bent.. Nu m’n tijd met jou een vorig leven lijkt waarin ik met een andere achternaam en één gezinslid minder in een vorig huis woonde.. Nu ik automatisch een andere vrouwennaam in één adem noem met de naam van je man.. Júist nu – nu je steeds […]
DIT is twee jaar geleden
Ik neem dingen nogal letterlijk. Maar echt, achteloze opmerkingen van anderen worden voor mij absolute waarheid waar ik letterlijk aan dien te gehoorzamen. Zo zei mijn haptonoom in reactie op een mail die ik naar haar moest sturen ‘al schrijvende analyseert je hoofd alles tot in den treure, stop daarmee’. Merkte mijn docent van de […]
DIT zijn mijn inzichten over rouw die ik heb opgeslurpt – blog 3 – vertrouwen
Na het verlies van een van mijn dierbaarste vriendinnetjes blog ik voor Psychologie Magazine over het daaropvolgende ‘rollercoaster-rouwproces’ . Na de verdomde verwachtingen van blog één, het voelen van het verlies in blog twee, deze week aandacht voor het thema ‘vertrouwen’. Want dat bleek voor mij onmisbaar. Blog drie: vertrouwen Mijn derde blog voor Psychologie […]
DIT is een half jaar later
Misschien is het omdat het vandaag precies een half jaar geleden is. Een half jaar. Het lijkt als gister. En ook weer niet. Een half jaar, dat zijn zes maanden, 26 weken, 182 dagen ofwel 4.368 uur. Zonder jou. Bizar. Het voelt ergens steeds definitiever. En ergens ook heel tijdelijk. Alsof ik straks weer met […]
DIT is toch nog een portie rouwkost
Eigenlijk wilde ik maar 1x schrijven over vriendinnetje. Om te voorkomen dat alle blogs komende weken zware (rouw) kost gaan worden. Believe me, er is ook een hilarische blog in de maak over ‘wat als hond Huub kon praten’. Maar blijkbaar is daar nu nog niet helemaal genoeg ruimte voor. Of helemaal niet misschien zelfs. […]
DIT rouwen is als hondenpoep
Vanochtend liet ik Huub uit in onze buurt. Dankbaar deed hij zijn dagelijkse drol om de hoek op de stoep bij een boom. Uiteraard raapte ik het op, ik háát hondenbezitters die hun viervoeter’s vlaai overal maar laten slingeren. Blijkbaar bespioneerde de man van de pianowinkel ons, getergd door eerdere drollen voor zijn deur, want […]