Tag Archieven | rouw
Kleine stukjes
Het is de eerste grijze ochtend na een zomer overgoten met zon als ik versmarkt Bij Liek binnenstap. Terwijl ik voorbij de biologische pastinaak, aardpeer en gele courgette in blauw gestapelde kratten loop, hoor ik ergens boven mijn hoofd muziek achtergrondzacht spelen: ‘but I would walk 500 miles, and I would walk 500 more’. Mijn […]
Dichtbij
Mijn lief heeft me, terwijl hij de auto wegzet, in een paarse ziekenhuisrolstoel op de stoep geparkeerd – alles om een bevalling bij drieëndertig weken te voorkomen – als ik een taxi aan zie komen rijden. Ik kijk van het blauwe nummerbord naar de meneer die staat te wachten. Grauwe huid, gebogen schouders. De helft van […]
Ongewenste intimiteit
Ik zappte vorige week zondagavond langs de docu ‘Vertrouwelijk’ waarin de vriendin van Peter R. De Vries zich openbaarde. Zes jaar lang bleef zij in de anonimiteit omdat ze bij het opbouwen van haar journalistieke carrière niet als ‘liefje van’ wilde worden gezien. Interessant dat we als vrouwen vaak beoordeeld worden op onze keuzes en […]
Your song
Waar ik iedereen op insta met vision boards vooruit zie kijken naar het nieuwe jaar of met termen als ‘leerzaam’, ’licht en liefde’ zie reflecteren op het jaar dat bijna voorbij is, schiet ik bij de tonen van Top 2000 nummer honderdzevenendertig zowaar twintig jaar terug in de tijd. ‘It’s a little bit funny, this […]
Nachtmerrie
Deze week was onze peuter even geen bijna drie, maar zestien, in mijn hoofd en hart. Hoe moet het zijn om ’s nachts de deurbel te horen en bij de voordeur politie te zien staan die hun petten afnemen zodra je opendoet? Drie gezinnen worden sinds zaterdagnacht niet meer wakker uit die nachtmerrie. Kom je […]
Vriendinnen
Vanmiddag is het vijf jaar geleden dat ik wegliep uit de kamer. Bij de deur keek ik een laatste keer om naar het ziekenhuisbed in de hoek en zwaaide. Met een loeizwaar hart draaide ik mijn hoofd terug. Wetende dat ik haar nooit meer zou zien. Ik heb sindsdien vele schrijfsels aan haar gewijd. Aan […]
Waar is papa?
‘Mag ik mee kleuren?’ Het meisje met oranjerode haren kijkt ons verwachtingsvol aan. Ik zit met mijn bestie en ons nageslacht op een terras incluis speeltuin. Waar we vroeger op zaterdagnacht van kroeg naar kroeg hopten, testen we nu op doordeweekse dagen de kindvriendelijke hotspots in omgeving Eindhoven. ‘Natuurlijk’ zeg ik en ze schuift bij […]
Kleine bewijzen
Het blijft gek dat de tijd iemand steeds verder weg duwt, en hoe tegelijkertijd, met momenten, diegene ook nog zo dichtbij kan voelen. Als ik in mijn auto stap – wat niet meer zo vaak is omdat ik meestal de stationwagen met autostoel voor peuter gebruik – zie ik haar naam staan op de sneltoetsen […]
To sit with it
Gistermiddag bokste ik weer in het park tegen een boom terwijl mijn trainster me aanwijzingen gaf. ‘Probeer er eens bij te blijven, je automatische piloot is er meteen van weg te willen’. Na iedere lange reeks stoten tegen het bokskussen blijk ik een stap achteruit te doen. Weg wil ik. Out of reach. Terwijl je […]
Dit is huilen op advies van Carlos
Cuba 2017. Ik noemde man nog verkering, ons nageslacht was nog niet geproduceerd en reizen deden we nog zonder restricties. Het is bijna niet meer voor te stellen. De eerste dagen in Havana hadden we een stamkroeg gevonden waar we minimaal één keer per dag kwamen om mojitos en ander alcoholisch gespuis te drinken. Uiteraard […]