Tag Archieven | MMC
Superwoman
‘Papa, mama, kijk.’ Een week nadat de tweede telg ons gezin verrijkt had, was de behoefte van onze peuter om gezien te worden nog groter dan normaal. ‘PAPA, MAMA, HEEL LANG KIJKEN.’ Logisch. Al kostte het me meer moeite om voorbij het dwingende gedrag de behoefte eronder te zien. Mijn lief zet muziek op. Ah […]
Dit is de rode loper vol confettikanonnen, applaus en een heuse huldigingsceremonie
‘Ik denk dat ik moet poepen’. Het is vrijdagnacht, drie dagen na de bevalling, vijf zakjes movicolon verder en nadat een eerste scheetje anderhalve dag geleden luidde tot luid gejuich van zowel de man van mijn leven, de verpleegster en mijzelf (want: het teken dat je stilgevallen darmen weer back on track zijn), krijg ik […]
Dit is de angst om hem te verliezen
’s Nachts komen de angsten. Ik denk omdat het avond en donker was toen ik beviel twee weken geleden, en met het vallen van elke avond de pijn, het strijden en de spanning zich weer meester maken van mijn lijf. Sowieso opereert mijn donderwolk graag in het donker, omdat dan alles al enger en erger […]
Dit is papa is bij je
Ik hoor het vorige week dinsdagochtend voor het eerst, als ik wazig van de pijn en morfine vanuit m’n bed probeer mee te kijken hoe de man van m’n leven met een routine in z’n handelen verzorgt, alsof hij al dagen niet anders doet. “Papa is bij je”, zegt hij repeterend, bij ieder huiltje, kreuntje […]