Tag Archieven | Eveline
Dichtbij
Mijn lief heeft me, terwijl hij de auto wegzet, in een paarse ziekenhuisrolstoel op de stoep geparkeerd – alles om een bevalling bij drieëndertig weken te voorkomen – als ik een taxi aan zie komen rijden. Ik kijk van het blauwe nummerbord naar de meneer die staat te wachten. Grauwe huid, gebogen schouders. De helft van […]
Vriendinnen
Vanmiddag is het vijf jaar geleden dat ik wegliep uit de kamer. Bij de deur keek ik een laatste keer om naar het ziekenhuisbed in de hoek en zwaaide. Met een loeizwaar hart draaide ik mijn hoofd terug. Wetende dat ik haar nooit meer zou zien. Ik heb sindsdien vele schrijfsels aan haar gewijd. Aan […]
Kleine bewijzen
Het blijft gek dat de tijd iemand steeds verder weg duwt, en hoe tegelijkertijd, met momenten, diegene ook nog zo dichtbij kan voelen. Als ik in mijn auto stap – wat niet meer zo vaak is omdat ik meestal de stationwagen met autostoel voor peuter gebruik – zie ik haar naam staan op de sneltoetsen […]
To sit with it
Gistermiddag bokste ik weer in het park tegen een boom terwijl mijn trainster me aanwijzingen gaf. ‘Probeer er eens bij te blijven, je automatische piloot is er meteen van weg te willen’. Na iedere lange reeks stoten tegen het bokskussen blijk ik een stap achteruit te doen. Weg wil ik. Out of reach. Terwijl je […]
Dit is huilen op advies van Carlos
Cuba 2017. Ik noemde man nog verkering, ons nageslacht was nog niet geproduceerd en reizen deden we nog zonder restricties. Het is bijna niet meer voor te stellen. De eerste dagen in Havana hadden we een stamkroeg gevonden waar we minimaal één keer per dag kwamen om mojitos en ander alcoholisch gespuis te drinken. Uiteraard […]
Dit is het springen van mijn hart
‘Kijk dat is opa. Daar zie je papa. En dat is tante Eef’. In het rijtje fotolijstjes (ik heb gelezen in de ‘oei ik groei’-app dat het voor een dreumes leuk is om de mensen die hij veel ziet ook op foto’s ergens neer te zetten zodat je hen kan aanwijzen en benoemen) staat vriendinnetje […]
Dit is mijn bewondering voor de sterke beschermers van hun kleine strijders
Als er iets is waar ik afgelopen weken weer regelmatig aan terugdenk, dan is het die ene dag in mei vorig jaar. Een week voor onze trouwdag. Drie weken na onze verhuizing. (Over life events gesproken). Op die bewuste vrijdag in mei voerden wij uit wat vriendinnetje ons voor haar dood op het hart gedrukt […]
Deze stilte is de mooiste
‘Ik ook van jou-hou. Ik ook van jou’. Guus Meeuwis schalt door de bescheiden speakers van mijn laptop. Het voelt alsof de blaadjes aan de boom buiten mijn schrijfhuis zich ineens even stilhouden in de zachte zomerbries. De vogels die vaak overvliegen en waar Huub zo doelloos tegen blijft blaffen, op hun tak blijven zitten. […]
Dit is nu, juist nu
Nu je niet meer dagelijks in mijn gedachten bent.. Nu m’n tijd met jou een vorig leven lijkt waarin ik met een andere achternaam en één gezinslid minder in een vorig huis woonde.. Nu ik automatisch een andere vrouwennaam in één adem noem met de naam van je man.. Júist nu – nu je steeds […]
Dit is twee jaar geleden
Ik neem dingen nogal letterlijk. Maar echt, achteloze opmerkingen van anderen worden voor mij absolute waarheid waar ik letterlijk aan dien te gehoorzamen. Zo zei mijn haptonoom in reactie op een mail die ik naar haar moest sturen ‘al schrijvende analyseert je hoofd alles tot in den treure, stop daarmee’. Merkte mijn docent van de […]