Tag Archieven | Eveline
Dit is mijn bewondering voor de sterke beschermers van hun kleine strijders
Als er iets is waar ik afgelopen weken weer regelmatig aan terugdenk, dan is het die ene dag in mei vorig jaar. Een week voor onze trouwdag. Drie weken na onze verhuizing. (Over life events gesproken). Op die bewuste vrijdag in mei voerden wij uit wat vriendinnetje ons voor haar dood op het hart gedrukt […]
Deze stilte is de mooiste
‘Ik ook van jou-hou. Ik ook van jou’. Guus Meeuwis schalt door de bescheiden speakers van mijn laptop. Het voelt alsof de blaadjes aan de boom buiten mijn schrijfhuis zich ineens even stilhouden in de zachte zomerbries. De vogels die vaak overvliegen en waar Huub zo doelloos tegen blijft blaffen, op hun tak blijven zitten. […]
DIT is nu, juist nu
Nu je niet meer dagelijks in mijn gedachten bent.. Nu m’n tijd met jou een vorig leven lijkt waarin ik met een andere achternaam en één gezinslid minder in een vorig huis woonde.. Nu ik automatisch een andere vrouwennaam in één adem noem met de naam van je man.. Júist nu – nu je steeds […]
DIT is twee jaar geleden
Ik neem dingen nogal letterlijk. Maar echt, achteloze opmerkingen van anderen worden voor mij absolute waarheid waar ik letterlijk aan dien te gehoorzamen. Zo zei mijn haptonoom in reactie op een mail die ik naar haar moest sturen ‘al schrijvende analyseert je hoofd alles tot in den treure, stop daarmee’. Merkte mijn docent van de […]
DIT is snakken naar een rouwband zodat mijn hoofd stil is – blog 2 – verlies
Na het verlies van een van mijn dierbaarste vriendinnetjes blog ik voor Psychologie Magazine over het daaropvolgende ‘rollercoaster-rouwproces’ . Na de verdomde verwachtingen van vorige week, deze week aandacht voor het thema ‘verlies’. Want dat is (obviously) immens groot. Blog twee: verlies Blog twee voor Psychologie Magazine lees je hier.
DIT is een half jaar later
Misschien is het omdat het vandaag precies een half jaar geleden is. Een half jaar. Het lijkt als gister. En ook weer niet. Een half jaar, dat zijn zes maanden, 26 weken, 182 dagen ofwel 4.368 uur. Zonder jou. Bizar. Het voelt ergens steeds definitiever. En ergens ook heel tijdelijk. Alsof ik straks weer met […]
DIT is toch nog een portie rouwkost
Eigenlijk wilde ik maar 1x schrijven over vriendinnetje. Om te voorkomen dat alle blogs komende weken zware (rouw) kost gaan worden. Believe me, er is ook een hilarische blog in de maak over ‘wat als hond Huub kon praten’. Maar blijkbaar is daar nu nog niet helemaal genoeg ruimte voor. Of helemaal niet misschien zelfs. […]
DIT rouwen is als hondenpoep
Vanochtend liet ik Huub uit in onze buurt. Dankbaar deed hij zijn dagelijkse drol om de hoek op de stoep bij een boom. Uiteraard raapte ik het op, ik háát hondenbezitters die hun viervoeter’s vlaai overal maar laten slingeren. Blijkbaar bespioneerde de man van de pianowinkel ons, getergd door eerdere drollen voor zijn deur, want […]