Tag Archieven | emoties

Dichtbij

Mijn lief heeft me, terwijl hij de auto wegzet, in een paarse ziekenhuisrolstoel op de stoep geparkeerd – alles om een bevalling bij drieëndertig weken te voorkomen – als ik een taxi aan zie komen rijden. Ik kijk van het blauwe nummerbord naar de meneer die staat te wachten. Grauwe huid, gebogen schouders. De helft van […]

Vriendinnen

Vanmiddag is het vijf jaar geleden dat ik wegliep uit de kamer. Bij de deur keek ik een laatste keer om naar het ziekenhuisbed in de hoek en zwaaide. Met een loeizwaar hart draaide ik mijn hoofd terug. Wetende dat ik haar nooit meer zou zien. Ik heb sindsdien vele schrijfsels aan haar gewijd. Aan […]

Waar is papa?

‘Mag ik mee kleuren?’ Het meisje met oranjerode haren kijkt ons verwachtingsvol aan. Ik zit met mijn bestie en ons nageslacht op een terras incluis speeltuin. Waar we vroeger op zaterdagnacht van kroeg naar kroeg hopten, testen we nu op doordeweekse dagen de kindvriendelijke hotspots in omgeving Eindhoven. ‘Natuurlijk’ zeg ik en ze schuift bij […]

Magisch om erbij te zijn

Donderdagochtend half zeven. Door het gouden ochtendlicht rij ik naar mijn bestie, mijn slaperige lief heb ik aan de lijn. ‘Kan ik dit wel? Wat als ik overmand word door herinneringen? Oh mijn god, waarom heb ik hier ja op gezegd?’ Zoals altijd brengt hij vertrouwen; ’Het komt goed, je kan dit.’ ‘Denk je, echt?’ […]

Stilstaan bij het leven

‘Ik was zo’n geluksvogel die nog met pre-pensioen kon. Daardoor wandel ik al twaalf jaar lang iedere ochtend zo’n dertig kilometer.’ Ik zie hem inderdaad vaak lopen. Met zijn kale kop, ringbaard en rugzak op zijn rug is ie moeilijk te missen. ‘Afgelopen jaar heb ik het een stuk drukker zien worden in de bossen’ […]

Op zoek naar zijn gevoel

‘Wandelen is goed voor me, ik zit nog in revalidatie’. Groen gemutst loopt de onbekende man naast me. Ik aarzel, maar besluit zijn voorzet in te koppen: ‘Oh jee, waar revalideer je van?’ Onze honden ravotten, het bos is prachtig bruin-rood-geel. Hij begint te vertellen. ‘Acht maart vierden we mijn vaders verjaardag. Binnen. Met z’n […]

Dit is je kind zien

‘Niks aan de hand, je hoeft niet altijd zo hard te huilen. Hup, kom op.’ Met een zwaar hart draai ik me weer om op onze oprit, nadat ik door het brullend tumult vanuit mijn schrijfhuis in onze tuin onderweg was naar de straat om te kijken of ik iets kon doen. Ik verwachtte oprecht […]