Tag Archieven | Donderwolk

Heftig

Ik kwam hem vorige week tegen op een festival. Zo’n oude bekende van ‘hee, alles goed, lang geleden zeg’ waarna je normaal weer doorloopt of danst of desgewenst een luchtig gesprekje begint. Hij niet. ’Je deelt wel heftige dingen hè, op social media’. Zijn stelling verrast me. ‘Vind je ja?’ koop ik mezelf wat tijd. […]

Oordelen over mijn buik

‘Jij hoeft ook niet lang meer, of wel?’ ‘So jij hebt een behoorlijke buik zeg.’ ‘Weet je zeker dat het er maar ééntje is?’ Ik ben in de binnenstad voor boodschappen en heb binnen een uur opmerkingen gekregen van onbekenden bij de bakker, boekwinkel van Piere en fourniturenzaak het Smitje. Overal waar ik kom kijken […]

Your song

Waar ik iedereen op insta met vision boards vooruit zie kijken naar het nieuwe jaar of met termen als ‘leerzaam’, ’licht en liefde’ zie reflecteren op het jaar dat bijna voorbij is, schiet ik bij de tonen van Top 2000 nummer honderdzevenendertig zowaar twintig jaar terug in de tijd. ‘It’s a little bit funny, this […]

Eerste trimester

‘Hou je nog van me? Blijf je wel bij me?’ Als ik het mezelf voor de derde keer in een week hoor vragen met een klein stemmetje terwijl ik me als een koalabeertje vastklamp aan mijn lief, besef ik me plots met een schok: history repeats. Ik had echt gedacht dat het dit keer anders […]

To sit with it

Gistermiddag bokste ik weer in het park tegen een boom terwijl mijn trainster me aanwijzingen gaf. ‘Probeer er eens bij te blijven, je automatische piloot is er meteen van weg te willen’. Na iedere lange reeks stoten tegen het bokskussen blijk ik een stap achteruit te doen. Weg wil ik. Out of reach. Terwijl je […]

Er is zoveel wel

Mijn donderwolk houdt van resultaat. Een geslaagde werkdag is een dag waarop getypt is. Meters gemaakt. Overige zaken als inspiratie opdoen en contact met anderen zijn voor spek en bonen. Ratio en resultaat, daar gaat het om. En het tegenovergestelde – emoties en het proces – daar gruwelt ie van. Drie keer raden wat zich […]

Dit is huilen op advies van Carlos

Cuba 2017. Ik noemde man nog verkering, ons nageslacht was nog niet geproduceerd en reizen deden we nog zonder restricties. Het is bijna niet meer voor te stellen. De eerste dagen in Havana hadden we een stamkroeg gevonden waar we minimaal één keer per dag kwamen om mojitos en ander alcoholisch gespuis te drinken. Uiteraard […]

Dit is de supermarkt scène: hoe niets dóen verbazingwekkend goed werkte

Ik zit in een koffietent (toen het nog kon) met de opbeurende naam Happiness Café, als ik het gesprek van de twee vrouwen naast me opvang. Met rechte rug en gestifte lippen hoor ik Links orakelen: ‘je moet zorgen dat je wat om handen hebt. Iets waar je gewoon moet zijn, om meer structuur te […]

Dit is fuck de regels van mijn donderwolk

Het schrijfproces blijft me verbazen. Waar de ene dag als vanzelf een verhaal zich ontvouwt in mijn hoofd en ik slechts snel achter mijn laptop hoef te gaan zitten om mijn vingers – al waren ze van iemand anders – over mijn toetsenbord te zien vliegen, zijn er ook dagen, wat zeg ik, wéken, die […]

Dit is je kind zien

‘Niks aan de hand, je hoeft niet altijd zo hard te huilen. Hup, kom op.’ Met een zwaar hart draai ik me weer om op onze oprit, nadat ik door het brullend tumult vanuit mijn schrijfhuis in onze tuin onderweg was naar de straat om te kijken of ik iets kon doen. Ik verwachtte oprecht […]