Tag Archieven | Bloggen
Dit is lezersepistel #2 over mijn voorkeur voor vreemde, oude mannen
Op dinsdagen schrijf ik vaak en graag in de bieb op de Emmasingel. Het ruikt er zo lekker als je binnenloopt. Het ochtendlijk opsnuiven van de boekenbloemige geur doet iedere keer weer een frisse wind waaien door mijn hoofd. Iedere keer weer ook bedenk ik me: ‘toch eens vragen of dit de natuurlijke geur van […]
Dit is seks na de bevalling
Na de bevalling schijn je op den duur ook weer eens te willen proberen waar alles mee begon. (Pap en mam, stop hier met lezen aub). Na kraamtranen, kruinsnuiven en een rode-loper-betoog schrijf ik ook maar daarover. Gewoon zoals het is. Dit is: seks na de bevalling. Voor er met mij naar de OK gerend […]
DIT is vier maanden moederschap: thuis weggaan met een gerust hart blijkt een utopie
Er is één aspect aan het moederschap waar ik niet aan kan wennen: het feit dat alles steeds verandert. Iedere keer als ik denk dat ik de code heb gekraakt en het ongeveer anderhalve dag op rolletjes loopt, verandert plots aappie’s voedselbehoefte en slaap-waak-schema dusdanig dat ik als in een escaperoom op zoek moet naar […]
DIT is één jaar getrouwd: zijn geloftes in de praktijk gebracht
‘Ik ga je niet beloven dat ik jou gelukkig ga maken. Maar ik ga je beloven dat ik zal blijven doen wat ik afgelopen drie jaar heb gedaan. Jou helpen je eigen geluk te vinden.’ Daar stond ie, morgen precies een jaar geleden. Mijn verkering. In zijn scherp gesneden pak, microfoon losjes in de handen en […]
DIT is drie maanden moederschap: mijn oordelen zijn terug van verlof
Schrijven deed ik afgelopen drie maanden tussen de babybedrijven door. In het donker na de nachtvoeding probeerde ik de dansende zinnen door mijn hoofd te vangen in warrige notities welke ik overdag tijdens het voeden met één hand verder uitwerkte. Omdat mijn postpartum verlof vijf weken langer dan gemiddeld is door aappie’s vroege komst, begon […]
DIT zijn de kraamtranen
Het is dag drie na delivery als verkering mij in de charmant paarse rolstoel over de ziekenhuisgang duwt en een passerende vrouw mij indringend aankijkt. Ik zie dat ze mij herkent, maar bij mij doesn’t ring a bell (ja ik ben super slecht in gezichten herkennen en ja dat levert heel vaak ongemakkelijke situaties op […]
DIT is de dierenfluisteraar
Ik zat laatst met Huub aan mijn voeten bij Lucifer, een koffiezaakje in de stad waar ik vaak kom om te schrijven, mijmeren of lezen. Toen ik net daarvoor met onze viervoeter naar binnen was gebanjerd, hield hij halverwege de zaak abrupt stil bij een tafel met twee Vlaamse mannen. Een uitgebreide aai-sessie volgde waarbij […]
DIT is lezer-epistel #1 mede mogelijk gemaakt door de ekster en de spar
Ik staar uit het raam van mijn schrijfhuis naar de effenblauwe lucht. In de spar twee tuinen verderop zit een ekster op de top parmantig voor zich uit te kijken. Hij lijkt niets te zoeken. Ik wel. Ik ben mijn schrijven kwijtgeraakt namelijk. En dus zoek ik de modus waarin één enkele zin, een simpele […]
DIT is ‘had ik maar…’
Ze sprak met vastberaden stem. Zijn vrouw, de moeder van hun zoontje van twee en dochtertje van 10 weken, sprak dapper over hoe hij was als vader. Hoe hij was gaan zwemmen vorige week maandag, broodjes mee had genomen en na de lunch ging hardlopen omdat het weer meeviel. Het rondje bleek net te ver. […]
DIT is alles wat ik wil
Het is maandag en ik kijk naar de docu ‘alles wat we wilden’. Het gaat over jongeren van mijn generatie die in deze tijd vol van verwachtingen, mogelijkheden en het nastreven van hun eigen geluk zichzelf kwijtraken in angsten, depressies en andere psychische pijnlijkheden. De documentairemaakster stelt op een zeker moment de directe vraag: ‘maar […]