Tag Archieven | Bevalling

Dit is zes maanden moederschap: hallo hossende emoties op gekke plekken

Zes maanden lang heb ik mezelf verteld ‘maar hij heeft het gered en dat is het belangrijkst.’ Ik verpakte mijn bewogen bevalling in die éne samenvattende zin. Vooropgesteld: dat klopt inderdaad. Na een we-waren-maar-net-op-tijd slechte start krabbelde dat aappie van ons snel overeind en ging alle dokters verbazen met de snelle stappen die hij zette. […]

Dit is seks na de bevalling

Na de bevalling schijn je op den duur ook weer eens te willen proberen waar alles mee begon. (Pap en mam, stop hier met lezen aub). Na kraamtranen, kruinsnuiven en een rode-loper-betoog schrijf ik ook maar daarover. Gewoon zoals het is. Dit is: seks na de bevalling. Voor er met mij naar de OK gerend […]

DIT is vier maanden moederschap: thuis weggaan met een gerust hart blijkt een utopie

Er is één aspect aan het moederschap waar ik niet aan kan wennen: het feit dat alles steeds verandert. Iedere keer als ik denk dat ik de code heb gekraakt en het ongeveer anderhalve dag op rolletjes loopt, verandert plots aappie’s voedselbehoefte en slaap-waak-schema dusdanig dat ik als in een escaperoom op zoek moet naar […]

DIT is één jaar getrouwd: zijn geloftes in de praktijk gebracht

‘Ik ga je niet beloven dat ik jou gelukkig ga maken. Maar ik ga je beloven dat ik zal blijven doen wat ik afgelopen drie jaar heb gedaan. Jou helpen je eigen geluk te vinden.’ Daar stond ie, morgen precies een jaar geleden. Mijn verkering. In zijn scherp gesneden pak, microfoon losjes in de handen en […]

DIT is drie maanden moederschap: mijn oordelen zijn terug van verlof

Schrijven deed ik afgelopen drie maanden tussen de babybedrijven door. In het donker na de nachtvoeding probeerde ik de dansende zinnen door mijn hoofd te vangen in warrige notities welke ik overdag tijdens het voeden met één hand verder uitwerkte. Omdat mijn postpartum verlof vijf weken langer dan gemiddeld is door aappie’s vroege komst, begon […]

DIT zijn de kraamtranen

Het is dag drie na delivery als verkering mij in de charmant paarse rolstoel over de ziekenhuisgang duwt en een passerende vrouw mij indringend aankijkt. Ik zie dat ze mij herkent, maar bij mij doesn’t ring a bell (ja ik ben super slecht in gezichten herkennen en ja dat levert heel vaak ongemakkelijke situaties op […]

DIT is de rode loper vol confettikanonnen, applaus en een heuse huldigingsceremonie

‘Ik denk dat ik moet poepen’. Het is vrijdagnacht, drie dagen na de bevalling, vijf zakjes movicolon verder en nadat een eerste scheetje anderhalve dag geleden luidde tot luid gejuich van zowel de man van mijn leven, de verpleegster en mijzelf (want: het teken dat je stilgevallen darmen weer back on track zijn), krijg ik […]

DIT is de angst om hem te verliezen

’s Nachts komen de angsten. Ik denk omdat het avond en donker was toen ik beviel twee weken geleden, en met het vallen van elke avond de pijn, het strijden en de spanning zich weer meester maken van mijn lijf. Sowieso opereert mijn donderwolk graag in het donker, omdat dan alles al enger en erger […]

DIT is papa is bij je

Ik hoor het vorige week dinsdagochtend voor het eerst, als ik wazig van de pijn en morfine vanuit m’n bed probeer mee te kijken hoe de man van m’n leven met een routine in z’n handelen verzorgt, alsof hij al dagen niet anders doet. “Papa is bij je”, zegt hij repeterend, bij ieder huiltje, kreuntje […]