Kiwi kul

‘So jij ziet er eeeh gezond uit.’ ‘Zit de baby er nog in ja?’ (bij 28 weken zwangerschap). En als iemand met een vragend gezicht twee vingers naar me opsteekt en ik verbaasd zeg ‘nee ik moet nog twee-en-een-halve maand in plaats van twee’ lacht hij hard; ‘nee ik bedoel, zitten er geen twee in?’. De omvang van mijn buik blijft een dankbaar onderwerp van gesprek voor omstanders.

Maar, ik moet iets bekennen. Iets wat me niet lekker zit. Dwarszit zelfs. Want het voelt steeds meer alsof ik iedereen besodemieter waar ze bij staan.

In mijn buik zit niet alleen een baby van pak hem beet vijfendertig centimeter nu. Neen, mijn buik zit voornamelijk vol met iets anders.

Bij mijn eerste zwangerschap had ik het ook, al bood een diepe yogasquat destijds nog lang soelaas om de weg naar buiten te wijzen. Toen ook dat niet meer genoeg bleek, liep ik eens de groenteboer in Someren binnen (of all places) om ietwat verlegen om pruimen te vragen. Toen de olijke groenteboer vroeg ‘welke?’ – blijkbaar was het pruimentijd – en ik overdonderd raakte door de keuzes die de man met grote handen en twinkelende ogen opsomde – ‘Reine Claude d’Oullins, Opal of Czar?’ – en ik zachtjes vroeg ‘welke werken het beste?’ riep de joviale man met een blik op mijn bolle buik; ‘ah zit de poort op slot ja? Dan moet je deze hebben’.

Ook dit keer zit mijn poort op slot. Wat zeg ik, de poort lijkt niet alleen op slot, maar ook gebarricadeerd met zandzakken en dichtgestort met cement.

Wat ik allemaal doe om die poort weer open te krijgen?

Visolie, lijnzaadolie, twee warme glazen water op nuchtere maag, sowieso heel veel water op een dag (drie liter raadde de bekkenfysio me aan), diezelfde fysio masseert wekelijks mijn buik, de energetisch therapeut probeert mijn buik in beweging te krijgen, de acupunctuur prikt zich suf, ik eet groenten bij de lunch, groenten bij het avondeten, gedroogde abrikozen, veel fruit, ik drink Roosvicee laxo, zakjes macrogol, probiotica, ik doe yoga oefeningen, reflecteer op wat ik niet wil loslaten en ik adem naar mijn anus.

Zei ik al dat ik niet van half werk hou?

Het levert memorabele app gesprekken op met m’n lief.
‘Ja er komt wat. Topje van de ijsberg wel maar, maar het begin is gemaakt!’
‘Half uur geprobeerd. Knoertharde keutel van 1 bij 1 cm als resultaat. Zucht.’
‘Zelfs met microlax was het nog hard wat eruit kwam.’
Tot zover onze romantische staat van zijn als koppel op dit moment.

Als ik al met iemand durf te delen dat dit behoorlijk in je kop gaat zitten (en wat in je kop zit, zit niet in je kont kan ik inmiddels beamen), volgt steevast de bemoedigende zin ‘weet je wat jij moet doen?’. Waarbij ik me inwendig zuchtend (zuchten is overigens goed om alles lekker te laten zakken) afvraag: waarom kunnen we niet gewoon luisteren naar ongemak, pijn of verdriet zonder ons meteen als redder in nood te presenteren met die ene oplossing die voor jou gewerkt heeft waarbij je de innerlijke behoefte niet kunt onderdrukken die one-size-fits-all boodschap als een ware messias te verspreiden?

Het meest gehoorde, ongevraagde advies: een kiwi op nuchtere maag.

Opstandig als ik ben, heb ik me er toch even in verdiept. Het kan toch niet zo zijn dat al het andere níet werkt en een kiwi als een magische sleutel de poort wél zal openen? Kiwi-believers, hier komt ie.

Op 31 augustus 2015 kwam Zespri Kiwifruit met een persbericht over een gezonde spijsvertering. De twee belangrijkste statements daarin: (1) groene kiwi is beter voor de spijsvertering dan andere fruitsoorten, (2) de consumptie van 1 kiwi per 30 kg lichaamsgewicht per dag leidt tot een groter volume en zachtere ontlasting en een frequentere stoelgang.

De drie onderzoeken waar dit op gestoeld is, laten inderdaad een positief effect op de darmen zien. Maar, belangrijke methodologische kanttekeningen zijn dat de kiwi niet vergeleken is met ander fruit (waardoor de superioriteit van de kiwi niet bewezen is) en bij de twee andere onderzoeken een controlegroep ontbrak (waardoor toeval of een andere bepalende waarde niet uitgesloten kan worden). En oh ja, alledrie de onderzoeken werden overigens gefinancierd door… Zespri kiwi (bron). Klassiek staaltje wij van WC eend Zespri kiwi adviseren WC eend Zespri kiwi dus.

De volgende keer als iemand met een blik op mijn buik vraagt ‘weet je zeker dat het er geen twee zijn?’ zeg ik gewoon: ‘Jazeker, dat is poep waar je naar kijkt. En nee ik eet geen kiwi.’

Einde bericht.

 

Denk je ‘Dit was leuk, ik wil méér blogs lezen’… klik dan hier.