Dit is twee jaar, drie maanden en twee dagen verkering

Verkering en ik hebben een zaterdagochtend-vergadering. Serious shit. Iedere week weer. Ontstaan op de ochtend na date één wat toevallig een zaterdag bleek (ik ga even snel voorbij aan het feit dat verkering en ik na één date dus al samen wakker werden). Op onze zaterdagochtend-vergadering bespreken we alles wat er speelt en wat we op ons hart hebben. In de praktijk betekent het dat ik mijn angsten, onzekerheden en twijfels op tafel gooi (of ja, op bed dus) waarbij verkering geduldig luistert en met zijn pragmatische pienterheid dwars door mijn donderwolkgedachtes heen de zon weer laat schijnen.

Zaterdagochtend-vergaderingen zijn de bom

Ik geloof oprecht dat dat een van de redenen is waarom verkering en ik het zo fijn hebben. Omdat we iedere zaterdagochtend de tijd nemen voor elkaar. Omdat we er vaak al voorpret om hebben als we dingetjes door drukte van de doordeweekse alledag doorschuiven naar… de ‘zaterdagochtend-vergadering’. Omdat onze beste vrienden er vanaf weten en ons soms al op vrijdagavond (of -nacht) een goeie vergadering wensen. En het om al die redenen ons vaste ritueel is geworden.

En precies dat maakt het zo sterk, lees ik in mijn bijbel ‘nooit meer te druk’ van Tony Crabbe. Volgens hem hebben rituelen een krachtige, symbolische en verbindende werking in relaties. En kunnen ze bovendien de feestvreugde verhogen vanwege hun voorspelbaarheid: daardoor gaan we ons extra verheugen. Die factor voorspelbaarheid klopt wel ja, daarom hou ik ook zo van Funniest Home Videos. Je weet precies wat er gaat gebeuren, maar daardoor lig ik alleen maar harder dubbel voor de tv, omdat ik me er al op verheug.

Maar dus. Rituelen. Volgens Tony berusten ze op twee principes. Het ritueel ofwel de activiteit moet zeer specifiek, herhaalbaar en voorspelbaar zijn, zodat je je erop kunt verheugen. Ja check. Een zaterdagochtend-vergadering met z’n tweeën in bed is vrij gemakkelijk herhaaldelijk uit te voeren. Het tweede principe is dat het volgens vaste regelmaat moet plaatsvinden, bijv. dagelijks, wekelijks of maandelijks, zodat niets het in de weg staat. Need I say more?

Tweejarig en een beetje – jubileum

Maar zoals ik wel vaker enigszins doorsla als ik ergens heel enthousiast over ben, ging ik ook op zoek naar andere rituelen in ons leven. En dus bedacht ik me vorig jaar op 15 mei; ik ga ieder jaar op onze verkeringsdatum een blog schrijven voor verkering. Als ritueel om stil te staan bij het feit dat ik een verdomd goed exemplaar heb getroffen. En mezelf meteen te realiseren waarom ik ook alweer zo blij ben met hem. Maar bij jaar twee al, afgelopen mei, ging het mis. Omdat ik toen druk verwikkeld was in een ‘bitch-fight’ met mijn perfectionishta en het me niet lukte iets op papier te krijgen.

Nu is het tijd voor revenge. Vandaag zijn verkering en ik welgeteld precies twee jaar, drie maanden en twee dagen samen. Gezien verkering’s financiële achtergrond en mijn bovenmatige behoefte aan structuur is dat naast onze verkeringsdatum van 15-05-15 een verdomd goeie dag om te bloggen. Twee jaar, drie maanden en twee dagen al is verkering mijn rots in de branding. Waarbij eigenlijk de afgelopen 11 maanden driedubbel-en-dwars tellen door zijn geduld, vertrouwen en onvoorwaardelijke liefde, terwijl ik met lange tanden van mijn portie rouwkost zat te eten.

En dus kan ik oprecht zeggen: dit is de man van mijn leven. ‘Man’ ja, omdat ie me ook nog ten huwelijk heeft gevraagd. Alhoewel ik vrij snel after he popped the question vroeg of ik hem dan wel nog steeds verkering mocht blijven noemen. Dat mocht gelukkig.

Einde bericht.