Dit is mindful met je kind

Als moeder blijkt mijn angst het-niet-goed-te-doen welig te tieren. Ik verkeer in een soort continue twijfelstaat over mijn aandeel in aappie’s levensgeluk; nu en in de toekomst. Ik ben bang om het fout te doen, bang om het te goed te willen doen, bang om hem niet te geven wat hij nodig heeft, bang om hem teveel te geven en zo te verstikken, bang om hem te weinig te zien in zijn behoeftes, bang om hem teveel te zien en stukjes eigen ontwikkeling te ontzeggen, bang dat hij niet leert zelf aan te geven wat hij nodig heeft, bang om hem te zelfbewust te maken, bang dat ik mijn eigen rol te groot maak, bang dat ik de impact van mijn rol onderschat.

Mijn donderwolk houdt wel van tegenstellingen en níet van het nu, hij richt zich vooral op ‘láter’.

Onze dappere dreumes heeft nu een keukenfase; hij wil de hele dag door naar de keuken lopen en komt het liefst achtendertig keer per dag daarvoor mijn vinger pakken zodat ik naast hem mee sjok. In de keuken aangekomen lijkt ie vervolgens vergeten wat ie daar wilde doen, al wijst hij vaak naar één punt op het aanrecht.

Waar ik dat wijzen een paar keer negeerde en meneer vervolgens krijsend op zijn buik, zijn hoofdje bonkend op de grond, het leven heel zwaar vond (en ik daar op mijn beurt instant overprikkeld van raakte en nog meer ging twijfelen), besloot ik vanochtend zijn kleine lijfje achter dat wijzend vingertje aan op te tillen.

We kwamen uit bij de fruitmand. Zittend op het aanrecht begon dat aappie van ons tevree te spelen en maakte ik er een educatief verantwoord spelletje van door te oefenen met het benoemen van de ‘banaan’, ‘peer’ en ‘citroen’.

Maar angst kruipt als slechte wijn omhoog. Doe ik het wel goed? Is fruit wel om mee te spelen? Wat als ie vanaf nu alleen nog maar op het aanrecht wil zitten? Dat kan niet de bedoeling zijn. Plus dan kan ik nooit een kant meer op, omdat ik altijd als levend vangnet ernaast moet blijven staan om te voorkomen dat ie met zijn knappe koppie op de granito vloer mietert. (Mijn donderwolk smult van termen als ‘nooit’ en ‘altijd’, lekker generaliseren heujjj).

Ben ik te toegeeflijk? Misschien moet ik meer regels stellen. Wat als ie later ook bij vriendjes zomaar op het aanrecht klimt? Oh no. Dan lijk ik zo’n slappe moeder die geen regels stelt.

Terwijl Abel rustig en senang een paar peren oppakt en weer teruglegt, verlies ik mezelf in mijn donderwolk aan gedachtes en angsten. Voor láter. Want in het NU is er enkel een sereen tafereel van fruit gefrunnik.

Omdat ik een immer aanwezige behoefte heb aan leren, mijn horizon verbreden verder dan dat standaard gedonder in mijn kop, meldde ik me een paar dagen terug in een opwelling aan voor de insta-cursus van Lieve Moeders. Iedere ochtend een kort inzicht, stukje tekst of overweging in je mail. Behapbaar. Inspirerend. Mindful.

Vanochtend ging het over jouw staat-van-zijn, hoe jij je voelt van binnen, dat dat je belangrijkste instrument is voor opvoeden. Waar we het vaak buiten onszelf zoeken in boeken of hoe anderen het doen, is het juist belangrijk dat we in contact staan met onszelf, met ons lijf. De vraag die je jezelf iedere keer mag stellen is: ‘vanuit welke energie wil ik reageren op mijn kind? Uit angst? Of uit liefde en vertrouwen?’

Ergens lukt het me vanochtend zowaar boven die donderwolkkop van me uit te stijgen.

De fase dat ie zijn hele hand steeds in mijn mond duwde om mijn tanden aan te raken, ging voorbij. De fase dat ie zich kermend op de grond gooide als ie het lastige deksel niet op de rode doos kreeg, ging voorbij. De fase dat ie continu getild wilde worden en daarom als een aappie aan mijn benen hing waardoor ik letterlijk geen stap kon zetten, ging ook voorbij. Ik durf er best op te vertrouwen dat ook deze fruitmand-fascinatie weer voorbij zal gaan.

Ik kruip uit mijn hoofd terug in mijn lijf en blijf met een grijns naast hem staan. De afgrond naar de keukenvloer bewakend, kijk ik naar wat er is.

Aappie speelt met fruit.

Mijn hart loopt over.

Einde bericht.

 

Denk je nu ‘Dit wil ik ook!’ klik dan hier (nonspon, enkel eigen enthousiasme)

Denk je ‘Dit was leuk, ik wil méér blogs lezen’… klik dan hier.