Dit is het groeien van mijn hart

Afgelopen coronamaanden.. hee waarom keurt tekstverwerkingsprogramma Word dit woord goed? Bestond de term ‘coronamaanden’ al ver voor het virus op de vismarkt in Wuhan van mens naar dier oversprong en zo de hele wereld lamlegde? Met welke betekenis dan? Waren het voorheen misschien jongeren die in de zomermaanden naar Spaanse costa’s trokken om daar corona bier te binge-drinken en als ze elkaar daarna pochten met stoere verhalen de vraag onderling altijd was ‘hoe waren jouw coronamaanden man?’? En is dat in de jongere subcultuur – waar ik dus overduidelijk niet meer tot behoor omdat ik nog nooit van het principe gehoord had – inmiddels zo ingebakken dat zelfs de Dikke van Dale en daarmee automatisch ook de spellingscontrole van Word dit overgenomen heeft?

Of kun je ongestraft afzonderlijke woorden aan elkaar plakken in Word? Heinekenzomer (ja). Wijnjas (nee). Cocktailminuut (ja). Frietuur (nee). Hee zou daar de benaming voor een patatzaak vandaan komen; hoe laat is het? Even kijken, het is ‘frietuur’. Ah lekker, kom dan gaan we naar de frituur. Oké ik dwaal af, gelukkig is mijn hoofd verder helemaal niet warrig vandaag. Terug naar ‘afgelopen corona maanden’ waar ik deze alinea mee begon.

Afgelopen coronamaanden had ik – vooral in de eerste weken waarin ik probeerde niet teveel in mijn bange-poeperd-schap te schieten en Abel nog moest leren lopen en de zoveelste oei-ik-groei hink-stap-sprong horde te nemen had én er kiezen op komst waren – soms maar één wens: tijd voor mezelf (en een glas wijn om vier uur ’s middags, dat ook).

Vandaag is zo’n dag. Abel is bij mijn schoonouders en de dag strekt zich als een wulpse dame loom en langzaam voor me uit. Het enige wat ik gepland heb is dadelijk een uurtje boksen (tegen een boom, want tsjah tegen de trainster kan en mag helaas niet, nou ik kan je vertellen, een boom geeft niet mee en dat is best even wennen qua terugslag) en verder heb ik vooral lege uren die ik kan en mag vullen met schrijven.

En juist op deze ene dag – ik heb het echt geprobeerd te negeren heus, ik heb het stom gevonden dat ook – bleek ik vanochtend maar zin te hebben in één ding: spelen met aappie.

Het moederschap blijft voor mij een onpeilbaar vat van van alles en ik geloof dat ik het mechanisme wat erachter zit nooit zal snappen. Het is gewoon, zo.. zo groots. Zo tegenstrijdig. Zo.. álles.

Met iedere hartslag van aap lijkt mijn hart een stukje te groeien, alsof het meelift op zijn gebons. Met iedere lach. Elke koddige stap. Iedere ‘aai’ als z’n dikke vingertjes over mijn wang glijden. Iedere kus die hij met open mond op mijn lippen geeft waardoor ik zo heerlijk even een stukje in hem kan verdwijnen. Alle keren dat ik z’n armpjes om mijn nek geklemd voel. Iedere keer als ie met z’n hoofdje schuin vanonder die ellenlange wimpers schalks naar me kijkt met die bruingroene ogen van hem (precíes die van zijn vader, maar echt, als je een close-up zou maken van beide paar ogen kan ik denk ik niet zeggen welke bij wie horen zo gelijkend zijn ze).

Iedere keer, iedere minuut van de dag, als ik aan hem denk of naar hem kijk lijkt mijn hart een stukje uit te dijen omdat het mijn houden van niet meer binnenskamers kan houden. En met dat gestaag groeien neemt ook de stem van m’n hart in kracht toe. Zij fluistert niet meer zachtjes zoals voorheen, maar juicht steeds harder. Komt soms zelfs boven het gedonder in mijn hoofd uit. Mijn hart neemt letterlijk meer plek in, in mijn lijf, en dat is als tegenwicht voor mijn overactieve hoofd meer dan welkom.

En dus, op een dag waarop mijn hoofd roept dat ik resultaat moet boeken – de opzet van mijn boek verder uitwerken, de (oh god) elf en twaalf maanden blogs over het moederschap nog schrijven terwijl aap al bijna de anderhalf jaar aantikt –  juicht mijn hart net wat harder en schrijf ik een heerlijk ongeplande (en ongestructureerde, sorry) ode aan het moederschap.

Oké, ik ga de uren aftellen tot aappie einde van de middag weer thuisgebracht wordt. Maar nu eerst; boksen tegen een boom!

Einde bericht.

 

Denk je ‘Dit was leuk, ik wil méér blogs lezen’… klik dan hier.