Dit is het geheim van mijn verdwenen fiets

Ik had tot voor kort een fiets. Een rood met grijze Gazelle ‘nature’ fiets. Van de schijnbaar ‘natuurlijke’ variant had ik tot daarvoor ook nooit gehoord. Desalniettemin was ik bíjzonder content met mijn getrouwe Gazelle. Hij bracht mij dapper door weer en wind naar kekke plekken. Met mijn haren in de wind en Huubke dartelend aan mijn zijde trapte ik parmantig de stad door. Tot zover een sereen sprookje…

Strijp S als fietsendiefmekka

Een tijd geleden werd echter de fiets van mijn bestie gejat. Strijp S is schijnbaar nogal ‘fietsendiefgeliefd’. En dus leende ik mijn ‘nature’ ‘natuurlijk’ uit aan haar. Want ik had inmiddels een tweede tweewieler, dus kon ik mijn geliefde Gazelle voor eventjes makkelijk missen. Bestie vond vervolgens vrij vlug een nieuwe fietsenliefde waardoor mijn leenfiets overbodig werd. Alleen vergat zij hem terug te brengen en ik hem op te halen. Oh ja, saillant detail waar ik wel een beetje boos over ben geworden: ze leende wel míjn kettingslot voor háár nieuwe fiets. Die ze overigens ook steeds trouw binnenzette bij haar. Terwijl de mijne ‘frank en vrij’ buiten stond. Ahum.

De verdwenen fiets

Na een aantal weken… – oké vooruit misschien waren het ook wel een paar maanden, maar heus, het gaat nu echt niet om ons lakse lamzakken gedrag – …toog ik opgetogen met mijn fietssleutel in mijn hand naar Strijp S. Om aldaar naarstig naar mijn geliefde Gazelle te zoeken. Die in geen velden of wegen te bekennen bleek. Hmpf.

De start van het onderzoek

Een eerste verkennend onderzoek leerde mij dat er een hoop fietsen ingeladen waren door de gemeente op Strijp. Huh? Blijkbaar ruimt de gemeente dus wel eens oude fietsen op die in de weg staan. Snap ik helemaal. Ben ik zelfs een vastberaden voorstander van. Maar een goede fiets die nota bene tussen de fietsenrekken staat, dát kan ik niet helemaal volgen. Anyway, foets fietsie. Correctie fiets foetsie.
Ik laat het er niet bij zitten en bel de gemeente. Een behulpzame ambtenaar wijst mij op de website verlorenofgevonden.nl Dankbaar voor dit aanknopingspunt vraag ik of ik ook op de plek kan gaan kijken waar de opgehaalde fietsen naar toe gebracht worden. Lijkt mij wel zo doeltreffend. Op deze vraag volgt echter een duidelijk ‘neen’.

De zaak verdwenen fiets

Als een ware inspector gadget bijt ik me nu vast in de zaak ‘verdwenen fiets’ en speur ik de hele website af. Helaasch, geen rood grijze gazelle. Voor de tweede keer bel ik met de gemeente. De ambtenaar die ik nu spreek vertelt me monter dat ik natúúrlijk kan gaan kijken bij het fietsdepot. Verward om deze ambtelijke tegenstrijdigheid, maar blij met het nieuwe spoor ga ik binnen de genoemde ‘bezoektijden’ naar het fietsendepot.

De deceptie van het fietsendepot

Aangekomen bij het fietsendepot meld ik me bij een balie met de mededeling dat ik graag mijn fiets kom opsnorren. De besnorde baliemedewerker tegenover me vertelt dat de fietsdepot functionaris net weg is. Huh? Blijkbaar ben ik verkeerd gemeentelijk geïnformeerd en zijn de ‘zoektijden’ afgeschaft; je kan alleen nog op afspraak komen. ‘Gek, dit gaat vaker mis denk ik, want ik heb meer mensen voor niets aan mijn balie gehad’, aldus de geduldige balieman. Hmpf. Onder het motto ‘don’t shoot the messenger’ probeer ik vriendelijk te blijven en de paarse krokodil in de hoek van het kamertje te negeren.

Onder het motto ‘drie keer is scheepsrecht’ bel ik wéér met de gemeente. Om nu te horen te krijgen dat ik inderdaad voortaan mag mailen naar het fietsdepot voor een afspraak. Ik formuleer fijntjes dat een interne memo op het prikbord hierover misschien niet zou misstaan. En mail al knarsetandend naar het fietsdepot. Binnen een dag heb ik een mail terug. Ze hebben mijn fiets niet. Dus langskomen heeft ook weinig zin. Punt.

Degelijke dekmantel of flitsend fietsenhandelcircuit?

Even pardoes alsof ik met mijn neus tegen een prompt gerezen metershoge muur oploop, loopt dit spoor dood. De inspector gadget in mij sluit af met twee concluderende constateringen:
1. Mijn fiets is toevallig precies in de tijd dat er meerdere fietsen werden opgeladen door de gemeente op Strijp gejat door een échte fietsendief. Goeie dekmantel om het in die tijd te doen. Chapeau.
2. Er bestaat een heus onderwerelds fietsenhandelcircuit waar wij als brave burgers niets van weten. Nader speurwerk van mijn kant wijst namelijk uit dat naast het oude huis van verkering een fietsenzaak gevestigd is die fietsen uit (ja zeker hier komt ie weer!) ‘t fietsdepot opkoopt voor een appel en een ei om ze vervolgens door te verkopen. Dus wie weet is mijn gedegen Gazelle wel ooit in het depot geweest, maar was ie toen ik er ging zoeken door de omloopsnelheid waar mening Appie jaloers op is, al lang en breed doorgesluisd.

Hmm… Ik wil hier verder niks mee insinueren, maar het zaakje riekt wel enigszins. Misschien ga ik nog eens mijn best doen de waarheid boven tafel te ‘fietsen’. Op een andere fiets dan mijn ‘nature’ Gazelle helaas. Want die blijkt dus echt van de Strijp S bodem te zijn verdwenen…

Einde bericht.