Dit is ‘het geheim van mijn man’ – boekenclub editie 1
Het begon allemaal bij 50 tinten grijs. Van rode kamer rumoer tot grijze ogen geneuzel, de vaak vunzige details werden bijzonder uitgebreid besproken door bestie Britt en mij. Hilariteit alom. Dat is leuk, dachten wij. Tegelijkertijd een boek lezen en daar samen over keuvelen. En dus startten wij een boekenclub.
Maandagavond 9 november: de proloog
Yay maandagavond is voortaan 1x per maand boekenclubavond. Als literaire leeslustigen kwamen we deze maandag voor het eerst bij elkaar. Oh boy did we have fun! Als eensgezinde club besluiten we op zoek te gaan naar voeding voor hoofd en ziel (Dennis wát een parel van een zin zeg!). En trekken wij voortaan tezamen ten strijde tegen het vaste social media riedeltje ’s avonds laat in bed. Wij knippen onze iPhones uit en de nachtlampjes aan om onze geesten te verrijken zo net voor het slapengaan. Als host van deze ‘boekenclubproloog’ mag ik voor komende maand een boek aandragen: ‘het geheim van mijn man’.
De maand na 9 november: lustig lezen wij
Eenieder gaat op jacht naar deze pittig lange pil. En leest daadwerkelijk driftig. Afgewisseld met grappige gesprekken in de groepsapp. Enkele fluwelen flarden hiervan waren:
“Weet er iemand ondertussen al wat er in die fucking brief staat?” aldus een ongeduldige Kelly.
(…)
“Ik ben ook nog niet begonnen. Om de kleine ondernemer te steunen heb ik het boek besteld bij een klein boekhandeltje aan de Kleine Berg. Vandaag om 14.00 uur kon ik het ophalen. Is die eigenaar OPA geworden en heeft hij vandaag zijn zaak dichtgegooid. Hahahaha” aldus een licht verbaasde en ietwat gefrustreerde Dennis.
(…)
“Cecilia verkoopt tupperware”, zei Tess’ moeder. Ze verdient er kapitalen mee” aldus een boekquote van Yvette in de app. Saillant detail: Yvette is ook tupperware consulent. 😉
Verder appen we elkaar enthousiast op welke pagina’s we zijn, dat het behoorlijke sudokuliteratuur is met al die personages en dat we door het boek zin hebben in macarons. Kortom, kneuterigheid alom.
Maandagavond 7 december: de bruisende bespreking
De gedeelde mening van ons allen is dat het een keurig boek was (of zoals Dennis treffend zei ‘het was geen spermatisch boek ofzo’). Het is heel beeldend geschreven, maar wel met een wirwar aan personages. De epiloog vond het gros van ons fijn (open eindes sucks en hier wordt het mooi ingevuld) alleen zou een van de personages het ook even moeten kunnen lezen om van zijn schuldgevoel af te komen.
Onze favo-woorden uit het boek zijn onder andere bambibeentjes, geroezemoes en ordentelijk.
En favo-zinnen waren er ook…
Yvette gaat voor een beeldend pareltje: “ze slingerde een zakje earl grey in de pot rond en keek hoe de zwarte krullen zich als inkt door het water verspreidden.”
Jannie stipt een maatschappelijk issue aan met de zin: “… alsof onze dochters niet al duizend keer per dag de boodschap krijgen dat ze hun lichaam moeten haten.”
Britt en Marloes blijken als nichtjes dezelfde zin gekozen te hebben: “ze konden verliefd worden op een ander, of ze konden de moed en de nederigheid opbrengen om een laagje van zichzelf af te pellen en zichzelf opnieuw aan de ander te laten zien, een onbekend aspect, een niveau dat verder ging dan hun favoriete muziek.”
Ik koos een zin hierop volgend: “het was bijna beschamend om werkelijk intiem te worden met je partner; want hoe kon je elkaar de ene minuut zien flossen, en de volgende minuut je diepste passies of ingesleten angsten met elkaar delen?”
Dennis sluit de rij met de magnifieke metafoor: “het huwelijk is als een warme appelmuffin” als favo-zin uit het boek. Waarop Yvette prompt zegt: “ik wil best Frans z’n appelmuffin zijn over 60 jaar”.
Dat was er een voor in de boekenclub
Je begrijpt, wij grinniken en gnuiven wat af op de boekenclub. Terloops zeg ik nog geheel onschuldig dat “de Hema hele leuke kersttruien heeft zag ik in het krantje” en de degelijkheid is compleet.
Naast het boek dwalen we ook vaak al pratend af. Naar monsters onder ons bed, de verschrikkingen in Parijs en het geloof en de kerk. Waarop Britt als gevallen katholiek zegt het liefst zo min mogelijk in de kerk te komen. En Kel monter meldt: “ik zou spontaan in brand vliegen”.
Kortom, dit was een boekenclub boordevol bruisende ontboezemingen. Volgende maand lezen we: de Amerikaanse Prinses van Annejet van der Zijl.