Dit is ‘had ik maar…’

Ze sprak met vastberaden stem. Zijn vrouw, de moeder van hun zoontje van twee en dochtertje van 10 weken, sprak dapper over hoe hij was als vader. Hoe hij was gaan zwemmen vorige week maandag, broodjes mee had genomen en na de lunch ging hardlopen omdat het weer meeviel.

Het rondje bleek net te ver. Tweehonderd meter voor hun vakantiehuisje viel hij neer. Zoals zijn hart 38 jaar geleden uit het niets was gaan kloppen, zo verdween zijn hartslag vorige week uit het niets in het niets.

Gisteren was de uitvaart. Ik keek vol ongeloof naar de prachtige foto’s die voorbijkwamen en luisterde vol bewondering naar zijn naasten die dapper het podium beklommen om hem te eren met hun verhalen. Waar niets te zeggen leek door het immense verlies, bleken heel veel mooie woorden gevonden.

‘s Avonds drinken we een borrel met zijn broer. ‘Had ik maar meer tijd met hem besteed’, zegt hij rustig. ‘Had ik maar…’ Hij valt even stil, maar vervolgt dan zacht, maar krachtig: ‘met mijn broer kan ik het niet meer, maar ik wil heel graag stil gaan staan bij wat ik belangrijk vind. En daar meer naar gaan handelen.’
Voor deze eerlijke blik naar zichzelf, op een dag als gister, maak ik een diepe buiging.

Ook ik sta vandaag een stukje extra stil.
Welke ‘ had ik maar ’ zou ik hebben?

Het doet me denken aan het onderzoek van Bronnie Ware, een Australische verpleegkundige die stervende mensen begeleid in hun laatste dagen en hen daarbij de eerlijke vraag stelt of ze terugkijkend op hun leven iets anders hadden wil doen of ergens spijt van hebben. Het blijkt dat met de dood in de ogen alles ineens heel helder wordt en dingen waar men spijt van heeft of anders had willen doen, heel universeel zijn. Dit vatte zij samen in de ‘top 5 regrets of dying’:

Top 5 regrets of dying

1. Ik wou dat ik de moed had gehad om míjn leven te leven, niet het leven dat anderen van mij verwachtten.
2. Ik wou dat ik niet zo hard had gewerkt.
3. Ik wou dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens te uiten.
4. Ik wou dat ik contact met mijn vrienden had gehouden.
5. Ik wou dat ik mezelf gelukkiger had laten zijn.

 

Regelmatig kom ik dit lijstje ergens tegen of zoek ik het op en proef ik de vijf zinnen op mijn lippen. Met de gave om ‘wat anderen van me vinden’ heel belangrijk te maken en een donderwolk aan gedachtes die me regelmatig klein maakt, afkraakt en bekritiseert zijn punt één, drie en vijf nog #workinprogress.

Maar dat derde punt, ‘de moed hebben om je gevoel te uiten’, heb ik dus gister in volle glorie mogen aanschouwen. Zij zal nooit hoeven denken ‘ had ik maar gezegd wat hij voor mij betekende ’. Want dat deed ze. Zij had de moed, ten overstaan van honderden mensen, haar gevoel te uiten.

En terwijl ik dit schrijf denk ik ‘had ik maar geklapt voor haar’. Want wat een voorbeeld voor velen is zij. In ieder geval voor mij.

Einde bericht.

 

Denk je nu ‘DIT was mooi, ik wil méér lezen’… klik dan hier.

Bron: DIT is de website van Bronnie Ware, klik hier.