Dit is fuck de regels van mijn donderwolk

Het schrijfproces blijft me verbazen. Waar de ene dag als vanzelf een verhaal zich ontvouwt in mijn hoofd en ik slechts snel achter mijn laptop hoef te gaan zitten om mijn vingers – al waren ze van iemand anders – over mijn toetsenbord te zien vliegen, zijn er ook dagen, wat zeg ik, wéken, die zich totaal anders voltrekken.

Zo verdwaal ik weer reeds een tijdje in ‘moeten presteren’, mezelf verfoeiend om mijn falen stukken áf te schrijven. Het uitblijven van resultáát zorgt dat ik me klein en nietig voel. Voeg ik wel iets toe aan de wereld? Stel ik wat voor? Mag ik mezelf wel schrijver noemen als ik een paar weken niets ‘publiceer’?

Dat is het punt waarop ik steevast verlies van mijn donderwolk. Zijn antwoord op mijn angstige gedachtes met een vraagteken is drie keer kei hard ‘nee’. En zijn strategie daarbij: nóg meer focus op resultaat. Dus worden er allerlei regels verzonnen waar ik vooral aan moet voldoen. Denk aan ‘mijn agenda leeghouden voor zoveel mogelijk effectieve schrijftijd’ en donderwolk’s stokpaardje: ‘gij zult iedere ochtend braaf achter uw laptop gaan zitten om driftig te tikken’.

Zo heb ik afgelopen weken weer behoorlijk wat uurtjes hopeloos naar half afgeschreven blogs gestaard en mezelf de put ingepraat dat het niets is of wordt met dat hele schrijfgebeuren. Maar hee, wel braaf vanachter mijn laptop!

Door dat strenge regime van regels in mijn hoofd raak ik het contact met mezelf, mijn lijf, mijn ‘ik’, mijn ziel, mijn verlangen (geef het beestje maar een zweverige naam) kwijt en tol ik nog harder rond in mijn donderwolk-kop. Hallo neerwaartse spiraal.

Ik wéét inmiddels wat helpt. Inspiratie kan ik niet afdwingen. Inspiratie kan ik alleen maar uitnodigen. Door zacht te zijn. Mijn gevoel van dat moment te volgen (ook als dat betekent niet ’s ochtends vroeg achter mijn laptop zitten). En de focus te leggen op het proces in plaats van het resultaat. Al lukt het me niet vaak mezelf dat te gunnen.

Tot vanochtend…

Onze dag begon – as always – om zes uur ‘s ochtends waardoor ik om 7.45 uur precies gedoucht, gegeten, gemake-upt, Abel aangekleed, eten gegeven, weggebracht, een was aangezet, was opgevouwen en de bovenverdieping opgeruimd had; en mijn donderwolk alweer begon te bulderen dat ik achter mijn laptop moest gaan zitten. ‘Typen. Meters maken. Presteren.’

Moe van de vroege start en alles wat ik al gedaan had, vond ik onverwacht ergens de moed in mezelf tegen die strikte orders in te gaan. Instead kroop ik op de bank met een oude Happinez en sloeg deze open bij een stuk van schrijver Henk van Straten. Over zijn verblijf in Ecuador waar hij trachtte de demonen uit zijn hoofd te temmen.

Ik lees zijn onomwonden eerlijke relaas. Over hoe spanningen en angsten zich steeds sterker manifesteerden in zijn volwassen leven. Hoe die spanningen, ongemak en neuroses leidden tot depressie, destructief escapisme en een steeds dieper wordende afkeer van de man die hij in de spiegel zag. Maar de zin die daarna komt, raakt me het allermeest. Ik citeer:

“Elke ochtend werd ik wakker met het gevoel dat er iets mis was, en de rest van de dag werd dat vermoeden bevestigd door alle observaties en gedachten die mijn bewustzijn verdonkerden.”

Het is alsof ik over mijn eigen mechanisme lees. Iedere dag weer zie en hoor ik overal bevestiging dat ik niks voorstel. Verzamelt mijn donderwolk munitie om op een later moment lachend op me af te vuren, daarbij mijn angsten verder voedend. En loop ik de zaken die het tegendeel bewijzen ongemerkt voorbij.

Maar door deze ene zin, precies die woorden, word ik geraakt. Henk schrijft op waar ik zo vaak mee worstel.

Ik ben niet alleen.

Het blijkt het keerpunt voor vandaag. Alsof er ergens in mij een magisch luikje opengaat waarachter mijn inspiratie begint te stromen. Ik hoef alleen maar achter mijn laptop te kruipen waar mijn vingers als vanzelf deze column beginnen te typen…

Einde bericht.

PS Voor degene die ook niet vies zijn van een potje reflecteren is dit misschien een mooie overweging: welke regels dreinen door jouw hoofd? Wat leg jij jezelf op? Heb je ze helder in beeld? Mooi, ga er dan eens lekker tegenin!

 

Denk je ‘Dit was leuk, ik wil méér blogs lezen’… klik dan hier.