DIT is de Amerikaanse prinses – boekenclub editie 2

Van meeslepende sudokuliteratuur in december, naar historisch hoogstandje in januari. Wij begonnen 2016 literair gezien met Annejet van der Zijl’s ‘ Amerikaanse prinses ’. Gekozen door de host van die maand, omdat DWDD laaiend was over dit boek en hijzelf al zijn hele leven gefascineerd is door prinsen en prinsessen. Of zoals ie zelf spitsvondig opmerkte, ‘ik zou willen dat Bea mijn moeder was, net als iedere andere homo gok ik’.

Maar de Amerikaanse prinses bleek minder lieflijk en leesbaar dan gedacht. Bij tijd en wijlen was het een pain in the ass. Van feilloos aan elkaar geschreven feitjes. Slechts 2 van de 8 mensen lazen het boek ook echt daadwerkelijk uit. Een vrij droevige score voor leeslustige leden van een boekenclub.

Wat vonden we leuk?

Allene, de hoofdpersoon, is potdikkie wel een vooruitstrevende vrouw. De feministes in ons gloeiden van trots. Ook de link met Nederland konden we appreciëren. In het boek komt een jonge Bea (ook op foto’s) voorbij en krijg je een kijkje ‘achter de schermen’ bij het koningshuis. Ook de bijzonder beeldende bijvoeglijke naamwoorden lezen lekker weg. En tot slot kon ik (als enige, dat dan weer wel) het historische aspect waarderen. Het lezen over het ontstaan van Amerikaanse dorpen en steden eind 19e eeuw boeide mij, onverwacht, mateloos.

Wat vonden we minder leuk?

Het namedropping wordt wat vermoeiend en verwarrend. D’n dieje, van d’n dieje, zoals wij op z’n Brabants zeggen, to the max, maakt het niet altijd leesbaarder.
Het hele boek draait verder om Allene, maar wie ze nu was en wat ze voelde, blijft voor ons als lezers een raadsel. Dat vonden wij jammer. Of wederom op z’n Brabants: sunt. Alhoewel Allene genoeg drama heeft gekend in haar leven, las het verhaal ook niet meesterlijk meeslepend weg.

Wonderlijke woorden

Het boek is dan wel weer doorkliefd met beeldende parels. Van ‘protseriger’ en ‘exorbitante spilzucht’ tot ‘buitenissig’ en ‘cherubijntjes’. Wow! ‘Hoofdpijndossier’ en ‘excentriciteit’ worden er ook uitgepikt door sommige van ons. Ook ‘plachten’, ‘vilein’ en ‘schwung’ kunnen onze goedkeuring wegdragen. Tot slot een woord waarvan wij dachten dat het Brabants was, en het ons dus ‘verrekkes’ verraste in het boek: ‘navenant’.

Zinderende zinnen

Uiteraard kiezen we ook weer allemaal een zin uit het boek. Die ware kunstwerkjes zijn. Prikkelen. Of discussie oproepen.
“Want als je geen toekomst meer hebt, wat blijft er anders over dan dromen over het verleden?” Voor ons een filosofische frase die je aan het denken zet. Net als “(…) het beste willend en het mooie zoekend.” Een waar kunststukje vervuld van bijzondere bijvoeglijke naamwoorden is: “Vooral langs Fifth Avenue schoten de pseudogotische bouwsels, namaakchateaus en neppalazzo’s als drakentanden uit de grond, het ene nog groter en protseriger dan het andere.” En beeldend vol humor vinden wij: “In New York bereikten zowel de wolkenkrabbers als de roklengtes nieuwe hoogtes.”

Tot slot

Wat ons betreft zou Annejet als geschiedenisleraar ook niet misstaan met haar geschiedkundige gave. En we zien mogelijkheden voor een vlog van Annejet over hoe haar boeken tot stand komen. Omdat we zo weinig weten van dit ‘historisch genre’.
Mooi aan het boek is overigens ook dat het ons een diep gesprek over leven en dood ontlokt. Het boek haalt aan dat destijds het hechten aan kinderen werd afgeraden tot hun 4e levensjaar (in verband met de hoge kindersterfte). Hoewel dood toen wel veel meer bij het leven hoorde, merken we gezamenlijk op. En we nu, in deze tijd, de dood vaak krampachtig uit willen stellen.

Al met al viel er dus veel te bespreken. Bestie vat het uiteindelijk simpelweg samen in 1 zin: “het boek had navenant weinig schwung”.

Einde bericht.

 

Meer weten over het boek of de schrijfster, zie hier de site!