Straatpraat
Op zoek naar zijn gevoel
‘Wandelen is goed voor me, ik zit nog in revalidatie’. Groen gemutst loopt de onbekende man naast me. Ik aarzel, maar besluit zijn voorzet in te koppen: ‘Oh jee, waar revalideer je van?’ Onze honden ravotten, het bos is prachtig bruin-rood-geel. Hij begint te vertellen. ‘Acht maart vierden we mijn vaders verjaardag. Binnen. Met z’n […]
Dit is lezersepistel #3 over vrienden van de straat
Het resultaat van tien jaar wandelen met Huub door bos, park en straat: ik heb ‘straatvrienden’ gemaakt. Voorbijgangers die ik met enige regelmaat tegenkom en waar met de tijd door kleine gesprekjes een wat bijzondere band mee ontstaat. Zo heb ik mijn wandel-vriend: de fitte zeventiger die iedere dag met z’n rugzakje om naar een […]
Dit is later als ik groot ben
Vanochtend bracht ik Abeltje naar mijn ouders in Bergeijk. Op de Eerselsedijk reed ik lange linten van fietsende scholieren voorbij. Het voelt nog zo dichtbij, maar tegelijk zo lang geleden, dat ik daar dagelijks fietste. ‘Wanneer is het omslagpunt gekomen?’, mijmer ik al kijkend naar de kinderen met lange ledematen op te grote fietsen. Vroeger […]
Dit is lezersepistel #2 over mijn voorkeur voor vreemde, oude mannen
Op dinsdagen schrijf ik vaak en graag in de bieb op de Emmasingel. Het ruikt er zo lekker als je binnenloopt. Het ochtendlijk opsnuiven van de boekenbloemige geur doet iedere keer weer een frisse wind waaien door mijn hoofd. Iedere keer weer ook bedenk ik me: ‘toch eens vragen of dit de natuurlijke geur van […]
DIT is achter de donderwolk schijnt de zon
‘Belachelijk. Zegt ie niet eens goedemorgen terug. Met die rare vliegende schotel op zijn hoofd.’ Ik kijk naar de zestiger naast me. Hij heeft Huub en mij zojuist ingehaald op de meest iele benen die ik ooit onder een mannenlijf boven de anderhalf jaar oud heb gezien en doelt op de man met hond aan de […]
DIT is de vreemde verkoper van Oxfam Novib
Vorige week liep ik door de stad. Bij het oversteken van het 18 septemberplein naar Usine, (jeweetwel die weg met brede busbanen, vluchtige-heuvels en rijen rijstroken) word ik letterlijk midden op straat aangesproken door een overenthousiaste jongen in Oxfam Novib tenue. Mijn beleefdheid wint het altijd van mijn argwaan en dus sta ik pardoes stil. […]
DIT is het geheim van mijn verdwenen fiets
Ik had tot voor kort een fiets. Een rood met grijze Gazelle ‘nature’ fiets. Van de schijnbaar ‘natuurlijke’ variant had ik tot daarvoor ook nooit gehoord. Desalniettemin was ik bíjzonder content met mijn getrouwe Gazelle. Hij bracht mij dapper door weer en wind naar kekke plekken. Met mijn haren in de wind en Huubke dartelend […]
DIT is van slissen tot schorheid: lang leve de logopedie
Ik heb een klein jeugdtrauma. Alhoewel, ik heb er meerdere (bijvoorbeeld hoe de peuterjuf me uitlachte toen ik het woord keelpastille gebruikte in groep 1 en hoe de juf in groep 4 me ten overstaan van mijn hele basisschoolklasje vertelde dat ik ‘eens niet altijd zo boos moest kijken’ zijn ook mooie voorbeelden, maar daar […]
DIT is een bus vol vermakelijkheden
Sinds ik in de stad woon is de bus een van mijn voorkeurs-vervoermiddelen geworden. Ik vind het altijd wat hebben, tussen alle mensen (het liefst zelfs nog met regen, als de bus klam is, de ramen beslagen en de regen tegen de ruiten klettert), mijmerend door het raam staren. Of liever nog, rondkijken in de […]
DIT is de kunst van het gitaar bespannen
Nieuwe verkering had schijnbaar vroeger een geweldige gave. Hij was bijzonder bedreven in het gitaarspelen. Laat mij nou net een zwak hebben voor muzikale mannen. Niks zo sexy als een knappe man mét muziekinstrument. Althans, volgens mijn vriendinnen en mij. En een gitaar prijkt dan eigenlijk wel bovenaan het lijstje moet ik bekennen. Ik bedoel, […]