Rouw

Dichtbij

Mijn lief heeft me, terwijl hij de auto wegzet, in een paarse ziekenhuisrolstoel op de stoep geparkeerd – alles om een bevalling bij drieëndertig weken te voorkomen – als ik een taxi aan zie komen rijden. Ik kijk van het blauwe nummerbord naar de meneer die staat te wachten. Grauwe huid, gebogen schouders. De helft van […]

Ongewenste intimiteit

Ik zappte vorige week zondagavond langs de docu ‘Vertrouwelijk’ waarin de vriendin van Peter R. De Vries zich openbaarde. Zes jaar lang bleef zij in de anonimiteit omdat ze bij het opbouwen van haar journalistieke carrière niet als ‘liefje van’ wilde worden gezien. Interessant dat we als vrouwen vaak beoordeeld worden op onze keuzes en […]

Nachtmerrie

Deze week was onze peuter even geen bijna drie, maar zestien, in mijn hoofd en hart. Hoe moet het zijn om ’s nachts de deurbel te horen en bij de voordeur politie te zien staan die hun petten afnemen zodra je opendoet? Drie gezinnen worden sinds zaterdagnacht niet meer wakker uit die nachtmerrie. Kom je […]

Waar is papa?

‘Mag ik mee kleuren?’ Het meisje met oranjerode haren kijkt ons verwachtingsvol aan. Ik zit met mijn bestie en ons nageslacht op een terras incluis speeltuin. Waar we vroeger op zaterdagnacht van kroeg naar kroeg hopten, testen we nu op doordeweekse dagen de kindvriendelijke hotspots in omgeving Eindhoven. ‘Natuurlijk’ zeg ik en ze schuift bij […]

Kleine bewijzen

Het blijft gek dat de tijd iemand steeds verder weg duwt, en hoe tegelijkertijd, met momenten, diegene ook nog zo dichtbij kan voelen. Als ik in mijn auto stap – wat niet meer zo vaak is omdat ik meestal de stationwagen met autostoel voor peuter gebruik – zie ik haar naam staan op de sneltoetsen […]

Stilstaan bij het leven

‘Ik was zo’n geluksvogel die nog met pre-pensioen kon. Daardoor wandel ik al twaalf jaar lang iedere ochtend zo’n dertig kilometer.’ Ik zie hem inderdaad vaak lopen. Met zijn kale kop, ringbaard en rugzak op zijn rug is ie moeilijk te missen. ‘Afgelopen jaar heb ik het een stuk drukker zien worden in de bossen’ […]

Dit is huilen op advies van Carlos

Cuba 2017. Ik noemde man nog verkering, ons nageslacht was nog niet geproduceerd en reizen deden we nog zonder restricties. Het is bijna niet meer voor te stellen. De eerste dagen in Havana hadden we een stamkroeg gevonden waar we minimaal één keer per dag kwamen om mojitos en ander alcoholisch gespuis te drinken. Uiteraard […]

Dit is het springen van mijn hart

‘Kijk dat is opa. Daar zie je papa. En dat is tante Eef’. In het rijtje fotolijstjes (ik heb gelezen in de ‘oei ik groei’-app dat het voor een dreumes leuk is om de mensen die hij veel ziet ook op foto’s ergens neer te zetten zodat je hen kan aanwijzen en benoemen) staat vriendinnetje […]

Dit is mijn bewondering voor de sterke beschermers van hun kleine strijders

Als er iets is waar ik afgelopen weken weer regelmatig aan terugdenk, dan is het die ene dag in mei vorig jaar. Een week voor onze trouwdag. Drie weken na onze verhuizing. (Over life events gesproken). Op die bewuste vrijdag in mei voerden wij uit wat vriendinnetje ons voor haar dood op het hart gedrukt […]