#momlife

DIT is drie maanden moederschap: mijn oordelen zijn terug van verlof

Schrijven deed ik afgelopen drie maanden tussen de babybedrijven door. In het donker na de nachtvoeding probeerde ik de dansende zinnen door mijn hoofd te vangen in warrige notities welke ik overdag tijdens het voeden met één hand verder uitwerkte. Omdat mijn postpartum verlof vijf weken langer dan gemiddeld is door aappie’s vroege komst, begon […]

DIT is twee maanden moederschap: alle clichés zijn waar

Afgelopen vrijdag was Abel twee maanden oud. Precies twee hele maanden deed ik erover om te ontdekken dat alle clichés omtrent het moederschap waar zijn. Zo blijk ik als niet-meer-zo’n-hele-kersverse-maar-ook-nog-geen-door-de-wol-geverfde moeder dus werkelijk alles aan hem leuk te vinden. Maar als ik zeg alles, bedoel ik ook echt álles. Oren, ogen, puntje van de neus […]

DIT zijn de kraamtranen

Het is dag drie na delivery als verkering mij in de charmant paarse rolstoel over de ziekenhuisgang duwt en een passerende vrouw mij indringend aankijkt. Ik zie dat ze mij herkent, maar bij mij doesn’t ring a bell (ja ik ben super slecht in gezichten herkennen en ja dat levert heel vaak ongemakkelijke situaties op […]

DIT is één maand moederschap

Vandaag een maand geleden precies werd onze zoon geboren. Terwijl aanstaande maandag pas mijn officiële uitgerekende datum is, dat blijft een gek gegeven. Waar een van mijn liefste vriendinnetjes anderhalf jaar bonustijd kreeg aan het einde van haar leven, kregen wij een kindje met vijf weken bonustijd aan de voorkant. Ik werd dus moeder op […]

DIT is de rode loper vol confettikanonnen, applaus en een heuse huldigingsceremonie

‘Ik denk dat ik moet poepen’. Het is vrijdagnacht, drie dagen na de bevalling, vijf zakjes movicolon verder en nadat een eerste scheetje anderhalve dag geleden luidde tot luid gejuich van zowel de man van mijn leven, de verpleegster en mijzelf (want: het teken dat je stilgevallen darmen weer back on track zijn), krijg ik […]

DIT is de angst om hem te verliezen

’s Nachts komen de angsten. Ik denk omdat het avond en donker was toen ik beviel twee weken geleden, en met het vallen van elke avond de pijn, het strijden en de spanning zich weer meester maken van mijn lijf. Sowieso opereert mijn donderwolk graag in het donker, omdat dan alles al enger en erger […]

DIT is papa is bij je

Ik hoor het vorige week dinsdagochtend voor het eerst, als ik wazig van de pijn en morfine vanuit m’n bed probeer mee te kijken hoe de man van m’n leven met een routine in z’n handelen verzorgt, alsof hij al dagen niet anders doet. “Papa is bij je”, zegt hij repeterend, bij ieder huiltje, kreuntje […]