Kolere kanker
Dit is mijn bewondering voor de sterke beschermers van hun kleine strijders
Als er iets is waar ik afgelopen weken weer regelmatig aan terugdenk, dan is het die ene dag in mei vorig jaar. Een week voor onze trouwdag. Drie weken na onze verhuizing. (Over life events gesproken). Op die bewuste vrijdag in mei voerden wij uit wat vriendinnetje ons voor haar dood op het hart gedrukt […]
Deze stilte is de mooiste
‘Ik ook van jou-hou. Ik ook van jou’. Guus Meeuwis schalt door de bescheiden speakers van mijn laptop. Het voelt alsof de blaadjes aan de boom buiten mijn schrijfhuis zich ineens even stilhouden in de zachte zomerbries. De vogels die vaak overvliegen en waar Huub zo doelloos tegen blijft blaffen, op hun tak blijven zitten. […]
Dit is nu, juist nu
Nu je niet meer dagelijks in mijn gedachten bent.. Nu m’n tijd met jou een vorig leven lijkt waarin ik met een andere achternaam en één gezinslid minder in een vorig huis woonde.. Nu ik automatisch een andere vrouwennaam in één adem noem met de naam van je man.. Júist nu – nu je steeds […]
Dit is twee jaar geleden
Ik neem dingen nogal letterlijk. Maar echt, achteloze opmerkingen van anderen worden voor mij absolute waarheid waar ik letterlijk aan dien te gehoorzamen. Zo zei mijn haptonoom in reactie op een mail die ik naar haar moest sturen ‘al schrijvende analyseert je hoofd alles tot in den treure, stop daarmee’. Merkte mijn docent van de […]
Dit is een half jaar later
Misschien is het omdat het vandaag precies een half jaar geleden is. Een half jaar. Het lijkt als gister. En ook weer niet. Een half jaar, dat zijn zes maanden, 26 weken, 182 dagen ofwel 4.368 uur. Zonder jou. Bizar. Het voelt ergens steeds definitiever. En ergens ook heel tijdelijk. Alsof ik straks weer met […]
Dit is toch nog een portie rouwkost
Eigenlijk wilde ik maar 1x schrijven over vriendinnetje. Om te voorkomen dat alle blogs komende weken zware (rouw) kost gaan worden. Believe me, er is ook een hilarische blog in de maak over ‘wat als hond Huub kon praten’. Maar blijkbaar is daar nu nog niet helemaal genoeg ruimte voor. Of helemaal niet misschien zelfs. […]
Dit rouwen is als hondenpoep
Vanochtend liet ik Huub uit in onze buurt. Dankbaar deed hij zijn dagelijkse drol om de hoek op de stoep bij een boom. Uiteraard raapte ik het op, ik háát hondenbezitters die hun viervoeter’s vlaai overal maar laten slingeren. Blijkbaar bespioneerde de man van de pianowinkel ons, getergd door eerdere drollen voor zijn deur, want […]
Dit is mijn verdriet-verstoppertje overspoeld met oordelen
Naast een prominente piekermodus heb ik nog een benijdenswaardige eigenschap: ik oordeel onnoemelijk veel en hard. Naar mezelf vooral, maar soms ook naar de naasten om me heen of naar nietsvermoedende passanten op straat. Zo oordeel ik over vrouwen in witte leggings met een kort pittig kapsel (sorry), over vrijgezelle vrienden in vluchtmodus die ieder […]
Dit is van ‘opgegeven toen’ naar ‘over de datum nu’
Toen en nu. Als je deze woorden een paar keer herhaalt in je hoofd (wat ik deed toen ik een begin zocht voor deze blog) verliezen ze snel hun betekenis en worden het bizar betekenisloze klanken. Alhoewel dat met ieder woord is. Zeg maar eens heel vaak en snel ‘kaas’ achter elkaar. Dat gaat uiteindelijk […]
Dit is van doodvonnis tot kankerkaart
Fluweelzacht fluisterend, met serieuze stem of nietszeggend nonchalant… Op meerdere manieren heb ik de bizarre boodschap keer op keer geprobeerd te verpakken. Om het immer volgende shockeffect op andermans gezicht trachten te verzachten. Tot nu toe is het echter nooit gelukt dus daarom zeg ik het nu maar ‘doodleuk’ recht voor zijn raap (sorry voor […]