‘Ga schrijven, het verbindt je hoofd met je hart’ zei een wijs vrouw jaren terug tegen me terwijl ze naar mijn handen keek. ‘Spiegels van de ziel’ noemde zij ze, omdat je handen nooit liegen en laten zien wie je ten diepste bent. Ik vond het een solide verhaal en nam haar advies ter harte: ik begon te schrijven. Brieven aan naasten, blogs, essays. Ineens begreep ik waar die observerende stem die ik als kind al had, vandaan kwam. Er zat een schrijver in me verstopt.

Op deze plek begon het allemaal. Hier startte ik mijn schrijfsels te delen met de buitenwereld. Vol schroom eerst, soms nu nog, maar steeds vaker met een heldere stem en duidelijke boodschap.

Dit is de plek waar ik me verbaas over onze collectieve onkunde met emoties.
Dit is mijn uitlaatklep voor mijn heftige bevallingen
Dit is de struggle dat rouwen geen lineair proces bleek
Dit is alles wat er huist in mijn hoofd en hart
Dit is alles waar ik me over verwonder
Dit dus.

Door alle prachtige reacties die ik door de jaren heen van vrouwen heb mogen ontvangen, waarin ze stukjes van zichzelf met mij deelden, eerlijk en oprecht, ontstond bij mij het idee ‘hier wil ik meer mee’.

Zo ontstond de sistercirkel, avonden waarin we met een groep vrouwen samenkomen om ons, in een wereld gericht op mannelijke energie van focus en resultaat (hoi patriarchaat) ons meer te verbinden met onze vrouwelijke kracht van zachtheid, intuïtie en creativiteit. Wil je een sistercirkel in Eindhoven bijwonen? Check mijn insta-account @saskiatoonen voor de meest recente info! Daar vind je ook mijn tweewekelijkse column voor Eindhoven Magazine (voorheen Groot Eindhoven).